οι μικροπωλητές καταθέτουν στα σωματεία τα απαιτούμενα δικαιολογητικά και μια εξουσιοδότηση για να παραλάβουν εκ μέρους τους τις άδειες από τους δήμους. Στη συνέχεια, όπως λέει, αυτές οι άδειες φωτοτυπούνται και πωλούνται σε τρίτους.
ΑΔΕΙΕΣ ΜΕ ΚΑΠΕΛΟ. Οι πλανόδιοι έμποροι των παζαριών δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τους παράνομους μικροπωλητές. Συχνά μπλέκουν στο πολύπλοκο σύστημα απόκτησης αδειών, χάνουν θέσεις που έχουν εξασφαλίσει ή πληρώνουν καπέλο στο νόμιμο αντίτιμο για να χωρέσουν σε τρία μέτρα τα προϊόντα τους. Στέλεχος του υπουργείου Ανάπτυξης αναφέρει ότι σωματεία αγοράζουν μαζικά από τους δήμους τις άδειες και τις μεταπωλούν σε εμπόρους συνήθως κατά 30 ή 40 ευρώ ακριβότερα. Ο Δημήτρης, μικροπωλητής εδώ και 22 χρόνια, επιβεβαιώνει αυτή τη διαδικασία. «Μου έχουν ζητήσει μέχρι και 1.200 ευρώ για μια θέση στη Λιβαδειά, ενώ κανονικά κόστιζε 300 ευρώ», λέει και ζητά να μη δημοσιευτεί το επώνυμό του. Ανησυχεί μήπως δεν βρει θέση στο επόμενο πανηγύρι. Στις αρχές του '90 οι πάγκοι με τα εσώρουχα ή τα CD που έστηνε έκαναν τζίρο μέχρι και ένα εκατομμύριο δραχμές την ημέρα. «Σήμερα βγάζουν μόνο οι λουκουμάδες, αλλά κάποια σωματεία συνεχίζουν να πωλούν ακριβότερα τις άδειες», λέει.
Οπως τονίζει και η Ντίνα, έμπορος σε παζάρια εδώ και έναν χρόνο, οι μικροπωλητές καταθέτουν στα σωματεία τα απαιτούμενα δικαιολογητικά και μια εξουσιοδότηση για να παραλάβουν εκ μέρους τους τις άδειες από τους δήμους. Στη συνέχεια, όπως λέει, αυτές οι άδειες φωτοτυπούνται και πωλούνται σε τρίτους. Θυμάται την περίπτωση μιας συναδέλφου της. Είχε κληρωθεί σε πέντε παζάρια, τηλεφώνησε στο σωματείο για να παραλάβει τις άδειες, αλλά της είπαν ότι δεν υπάρχει θέση γι' αυτήν πουθενά. «Ελπίζουμε σε ένα διήμερο να φτάσουμε τα 500 ευρώ τζίρο», λέει η Ντίνα πίσω από έναν πάγκο με απλωμένες ποδιές και πετσέτες στο Περιστέρι. Η θέση της δεν βρίσκεται στην καρδιά του πανηγυριού. Τα καλύτερα πόστα, περιμετρικά της εκκλησίας, πηγαίνουν συνήθως στους πιο παλιούς πραματευτές. Για να έχουν άμεση πρόσβαση στους πιστούς μόλις εκείνοι βγουν από τον ναό. «Δεν γίνεται να πληρώνουμε παραπάνω στα σωματεία για μια άδεια», λέει η Ντίνα. «Εχουμε πολλά έξοδα. Τη γεννήτρια, τα μεροκάματα που θα δώσουμε σε κάποιον υπάλληλο, το εμπόρευμα. Δεν μπορείς να σκοτώνεσαι για να πάρεις μια θέση και μετά να σου τη δίνουν τα σωματεία σαν να σου κάνουν χάρη».
ΤΑ ΝΕΑ
ΠΗΓΗ